Είναι μία μέθοδος που έχει αναπτυχθεί διεθνώς και προσπαθεί να τελειοποιηθεί τα τελευταία χρόνια, με σκοπό να εξυπηρετήσει κυρίως γυναίκες που δεν μπορούν να υποβληθούν σε θεραπευτικά πρωτόκολλα ωοθηκικής διέγερσης, όπως π.χ. ογκολογικοί ασθενείς.
Με τη μέθοδο αυτή εκμεταλλευόμαστε τα πρωτογενή ωοθυλάκια που περιέχει η ωοθήκη. Έτσι η γυναίκα υπόκειται σε ωοληψία πολύ νωρίτερα (γύρω στην 7η-8η μέρα) συγκριτικά με το αν είχε υποβληθεί σε διέγερση των ωοθηκών και στο εργαστήριο παραλαμβάνουμε ανώριμα ωάρια, τα οποία ωριμάζουμε σε ειδικά καλλιεργητικά υλικά. Εφόσον αυτά ωριμάσουν, μετά από 1 ή 2 ημέρες τα γονιμοποιούμε μέσω μικρογονιμοποίησης, με το σπέρμα του συζύγου/συντρόφου.
Οι διαδικασίες στη συνέχεια είναι ίδιες με αυτές που περιγράφηκαν παραπάνω. Τα αποτελέσματα αυτής της μεθόδου είναι σαφώς χαμηλότερα από της κλασικής εξωσωματικής, αλλά ίσως είναι η μοναδική εναλλακτική για τη συγκεκριμένη ομάδα του γενικού πληθυσμού.
